Museum of Poetry

•

MUSEUM OF POETRY

My goal was to create a conceptual design of a „Museum of Poetry”. In contrast to what a traditional museum of literature or museum of a particular poet is, mine promotes poetry as it is – without limitations to particular poet or historical period. I created an untraditional museum – without showcases and strictly defined sightseeing path. My museum influences many senses and its goal is to make the visitor feel and experience the presented fragments of poetry, not just watch manuscripts or deceased poet's memorabilia. Creating an entertaining museum that attracts many people is not an easy task these days. The only way to interest a wider spectrum of visitors is to provide them with many incentives and a diverse exhibition. I achieved that effect by creating a special exhibition hall where visitors can experience poetry by listening to pieces recorded with professional voice actors, along with the accompaniment of musicians. While walking along the path and listening to the voice acting and music, visitors will also be presented with visual interpretations of the poetry, projected onto the floor and walls of the hall. This light spectacle and the music create the right background and mood that helps visitors to interpret the poetry. All those procedures put the visitor in just the right conditions to understand presented pieces, interest them with them and to feel and see what is intangible.

MUZEUM POEZJI

Moim celem projektowym było stworzenie koncepcji wnętrz „Muzeum Poezji”. W opozycji do tego czym jest muzeum literatury, czy danego konkretnego poety, moje muzeum promuje poezję samą w sobie, bez ograniczeń do konkretnego twórcy czy okresu historycznego. Stworzyłam muzeum nietradycyjne – bez gablot z eksponatami i bez sztywnej ścieżki zwiedzania. Moje muzeum oddziałuje na wiele zmysłów naraz i ma na celu sprawienie, by odwiedzający przeżył prezentowane fragmenty poezji, a nie tylko oglądał rękopisy, czy pamiątki po zmarłym twórcy. Stworzenie ciekawego muzeum, przyciągającego wiele osób jest teraz bardzo trudne. Jedynym sposobem na to by zainteresować szerszą widownię jest zapewnienie zwiedzającym wielu bodźców i różnorodność wystawy. Osiągnęłam ten efekt, tworząc specjalną salę wystawienniczą, gdzie zwiedzający doświadczą poezji, słuchając jej fragmentów nagranych przez profesjonalnych aktorów z odpowiednią dykcją i modulacją głosu, przy akompaniamencie nastrojowej muzyki, przechadzając się po sali ekspozycyjnej, gdzie na ścianach i podłodze wyświetlany jest spektakl świetlny, stanowiący interpretację prezentowanych fragmentów poezji lub tworzący odpowiedni nastrój, pomagający w zrozumieniu słuchanego tekstu. Te wszystkie zabiegi sprawiają, że widz nie tylko jest w stanie zrozumieć poezję, ale zainteresować się nią, poczuć i zobaczyć to, co niematerialne.

SZCZEGÓŁOWY OPIS SALI NUMER I

Sala pierwsza projektowanego muzeum składa się ze strefy wejściowej z wiatrołapem, kasą biletową i szatnią; sali wykładowo- pokazowej; sklepu; strefy indywidualnego słuchania poezji oraz toalet (damskiej, męskiej i dla niepełnosprawnych). Osoba odwiedzająca to miejsce może do niego wejść z poziomu chodnika. Główne wejście prowadzi do wiatrołapu, a następnie przed odwiedzającym rozpościera się kasa biletowa z szatnią. Tam też zwiedzający może uzyskać wszystkie potrzebne mu informacje o obiekcie i jego atrakcjach oraz nabyć bilet. Idąc w lewo odwiedzający trafia do strefy mieszczącej salę wykładowo- pokazową, natomiast idąc w prawo do strefy indywidualnego słuchania poezji. Za kasą biletową znajduje się sklep, w którym można znaleźć wydawane przez muzeum książki oraz gadżety i pamiątki. W lewym rogu sali znajduje się toaleta męska, w prawym rogu znajduje się toaleta dla niepełnosprawnych, a następnie toaleta damska. Na końcu sali są dwie pary drzwi przesuwnych - stanowią one przejście do sali numer dwa, gdzie znajduje się główna ekspozycja.

SALA WYKŁADOWO- POKAZOWA

Jest to miejsce, gdzie zarówno grupy zorganizowane jak i indywidualni zwiedzający mogą posłuchać wykładów, występów na żywo, czy uczestniczyć w warsztatach i dyskusjach związanych z poezją, itp. Muzeum oferuje wykłady poprzedzające zwiedzanie, które mają na celu przybliżenie treści prezentowanych w sali wystawowej, ale również zawierające informacje praktycznie o tym, jak należy czytać i interpretować poezję. Bardzo ważne dla muzeum jest, aby promować poezję i współczesnych twórców, dlatego organizowanie spotkań z poetami, podczas których widzowie będą mogli zapoznać się z współczesną poezją, jest stałym punktem jego programu. Podobnie jak organizowanie warsztatów nie tylko z deklamowania i interpretowania poezji, ale też z jej pisania. Biorąc pod uwagę różnorodność proponowanego programu, sala, w której będą odbywały się eventy, może się zmieniać w zależności od potrzeb. Przestrzeń ta może być podzielona na dwie mniejsze, mieszczące 15 osób oraz 21 osób. Ściana dzieląca dwie mniejsze sale może zostać złożona, a wtedy zamiast dwóch mniejszych sal tworzy się przestrzeń zdolna pomieścić naraz 40 osób Mobilne ściany sali można również złożyć całkowicie. Obsługa muzeum, gdy nie są zaplanowane żadne atrakcje w sali wykładowej,może z tej przestrzeni stworzyć strefę wypoczynkową aranżując krzesła w inny sposób i wyjmując stoliki z szaf znajdujących się w ścianie północnej.

STREFA INDYWIDUALNEGO SŁUCHANIA POEZJI

Jest to unikatowe miejsce, gdzie można jeszcze raz przeżyć poezję, która została

przedstawiona podczas spektaklu w sali numer dwa. W strefie słuchania poezji znajduje się sześć pokoików, gdzie indywidualnie, bądź ze znajomymi czy rodziną można posłuchać fragmentów poezji, które do tej pory były prezentowane podczas wystaw w muzeum. W każdym pokoiku można wygodnie usiąść i przeżywać poezję. Każda z prezentowanych przestrzeni jest specjalnie wygłuszona, dlatego można dostosować głośność do swoich preferencji.

Versions of lecture hall layouts

SZCZEGÓŁOWY OPIS SALI NUMER II

Sala druga projektowanego muzeum składa się ze strefy wystawowej, oraz składziku, który jednocześnie stanowi zabudowę słupów konstrukcyjnych. Strefę ekspozycji zaprojektowano jako bardzo elastyczną przestrzeń przystosowaną do ciągłych zmian wystaw. Ekspozycję zaprojektowano jako spektakl audiowizualny. Zwiedzający, będąc w sali i przechadzając się po niej, słuchają nagranych fragmentów poezji przygotowanych w muzeum wraz z akompaniamentem muzycznym i oglądają wizualną prezentację będącą interpretacją fragmentów prezentowanej poezji lub obrazami pomagającymi w jej zrozumieniu. Fragmenty poezji są nagrywane przy udziale profesjonalnych aktorów, przy akompaniamencie wysokiej klasy muzyków. Dodatkowa obecność elementów wizualnych sprawia, że prezentowana poezja jest nie tylko bardziej zrozumiała, ale ukazana w bardzo ciekawy i przystępny sposób. Całą przestrzeń sali podzielono na obszary wielkości 152,5 cm na 154 cm tworząc siatkę, według której zorganizowano całą przestrzeń. W każdym z wydzielonych obszarów zamontowano uchwyt na projektor multimedialny, a na brzegach specjalnie przystosowane rolety, które można dowolnie podnosić i opuszczać. Na opuszczanej tkaninie wyświetlany jest obraz z projektora. Przestrzeń może być dowolnie zmieniana dzięki temu, że każda roleta może być rozwijana według uznania osoby projektującej wystawę, dlatego każda wystawa może wyglądać zupełnie inaczej i tworzyć zupełnie inną ścieżkę przejścia osoby odwiedzającej. Dzięki zamontowaniu uchwytów na projektory można je przestawiać w inne miejsca wraz ze zmieniającą się ekspozycją. Dzięki tkaninom dowolnie aranżowanym po wcześniej ustalonej siatce można zabudować całą przestrzeń, ale też całkowicie ją otworzyć, zostawiając jako

przestrzeń ekspozycyjną ściany sali i składzik. Z sali numer dwa prowadzi wyjście do sali numer trzy, jak również istnieje możliwość powrotu do sali numer jeden.

Examples of screen layouts in exhibition hall

SZCZEGÓŁOWY OPIS SALI NUMER III

Sala trzecia projektowanego muzeum składa się ze strefy komunikacyjnej, sali nagrań,

pracowni drukarsko- graficznej oraz toalety dla pracowników. To, co widz może zobaczyć

w sali trzeciej, stanowi dopełnienie wrażeń z sali drugiej. W tym miejscu zwiedzający

dowiaduje się, gdzie i w jaki sposób zostały stworzone nagrania, których słuchał podczas

ekspozycji oraz, gdzie są projektowane i wytwarzane niektóre z pamiątek oferowanych

w sklepie muzeum. Podczas regularnego zwiedzania wnętrze sali nagrań oraz pracowni

drukarsko- graficznej jest dostępne do oglądania tylko i wyłącznie ze strefy komunikacyjnej

dzięki wielu przeszkleniom, jednak podczas specjalnych pokazów i warsztatów oraz na

zamówienie zorganizowanych grup wnętrze tych miejsc jest również miejscem, po którym

zwiedzający są oprowadzani. Sala numer trzy nie jest salą obowiązkową do zwiedzania. Jeśli

widz nie ma ochoty jej zwiedzać, po obejrzeniu pokazu w sali numer dwa może przejść

z powrotem do sali numer jeden.

SALA NAGRAŃ

Sala nagrań składa się z pokoju kontrolnego, przez który przechodzi się do jednego z dwóch dostępnych studiów nagrań – pierwsze, to studio nagrań wokalnych, gdzie nagrywa się tylko głos osoby deklamującej poezję; drugie, to studio nagrań z instrumentami lub w większej grupie osób z miejscem na składowanie instrumentów. Ściany w salach nagrań są wyłożone dźwiękochłonnymi panelami, aby zapewnić wysoką jakość dźwięku nagrań. Przeszklenia sprawiają, że odwiedzający mogą przyglądać się pracy artystów ze strefy komunikacyjnej i poznawać powstawanie ekspozycji od kuchni.

PRACOWNIA DRUKARSKO- GRAFICZNA

Pracownia, mimo iż składa się z jednej sali, jest podzielona na kilka stref. Swoją część mają graficy pracujący nad projektowaniem plakatów, ulotek, pamiątek itp. Resztę przestrzeni zajmuje pracownia drukarska gdzie poza strefą przeznaczoną na manufakturę tabliczek do maszyny drukarskiej, znajduje się też miejsce do przygotowywania druku, a wzdłuż ściany południowej usytuowane są półki mieszczące czcionki, tusze, tabliczki i wszystkie potrzebne zapasy potrzebne do funkcjonowania drukarni. W pracowni znajduje się oczywiście i maszyna drukarska – Heidelberg Windmill. Maszyna ta jest jedną z najbardziej wszechstronnych z dostępnych na rynku. Nie tylko drukuje na papierze, ale również na tkaninie, plastiku i skórze, i to nie tylko drukuje na płasko, ale też perforuje, dziurkuje, nacina, wytłacza i stempluje. Wyroby z tego wspaniałego urządzenia będą sprzedawane w sklepie muzeum i będą stanowiły niecodzienny upominek. Dzięki pracy grafików i drukarzy fragmenty poezji staną się małymi dziełami sztuki, właściwie jak obrazy, dlatego będą wspaniałą pamiątką. Dzięki wyżej wspomnianej maszynie, będzie można też drukować pomoce dla osób niewidomych – wytłaczając na kartkach pismo Braille'a, co będzie stanowiło dodatkowe udogodnienie dla zwiedzających z problemami ze wzrokiem. Dzięki obecności tej maszyny w muzeum stanie się ono nie tylko bardziej atrakcyjne dla zwiedzających, ale również samowystarczalne w dziedzinie wydawania literatury związanej z jego działalnością na małą skalę.

ROOM 1