Plac Pamięci to projekt wystawy którego celem jest upamiętnienie osób dotkniętych, wygnanych, szykanowanych oraz poległych podczas II wojny światowej.
Główna ideą jest pęknięcie, jak pęknięcie kamienia, pewnej całości formy. Podczas wybuchu wojny własnie taki krach zdarzył się dla wszystkich tych osób. Rozdzielono rodziny, społeczności, pewne stałe całościow funkcjonujące organizmy.

Wystawa składa się z licznych elementów z czego cztery główne i największe części stanowią wnętrza wystawowe.
Wzdłuż najszerszego, głównego pęknięcia, który linią wzroku skierowany jest wprost na bramę Śmierci obozu, chronologicznie usytuowane są indywidualne części. Pierwsze wnętrze 
to pomieszczenie Historii w którym możemy zobaczyć krótki zarys tego co stało się przed wojną oraz po, na rzeźbie przestrzennej.
Kolejna przestrzeń wystawowa to Wnętrze Wojny symbolizujące jej wybuch. W środku przez dużą szczelinę wydobywa się czerwone światło symbolizujące krew, podłoga oraz ściany są odchylone pod różnymi kątami tworząc nastrój niepokoju. Trzecim elementem jest Wnętrze Pamięci w którym uczcimy poległych oraz oswobodzonych na terenie obozu.
Wnętrze jest już spokojniejsze znajdują się tam pasma światła oraz galeria zdjęć z okresu wyzwolenia. Czwartą częścią
jest Wnętrze Spokoju, element inspirowany pierwotną jaskinią, schronieniem, domem, na środku którego rośnie drzewo symbolizujące odrodzenie, nowe życie, harmonie. Tylko w tym wnętrzu jako strop użyto betonu transparentnego by było jasne i przezierne.
Całość placu wpisuje się w istniejące zagospodarowanie tereny, idąc z głównego parkingu, najkrótsza
droga prowadzi przez część wystawową, nijako zachęcając nas do zwiedzania.